Ochtend des levens

De dageraad was geboren uit een donkere, onheilspellende nacht met sneeuw en ijzel. Hij was er eindelijk en zette zijn beste glimlach op. ‘ Er is werk aan de winkel!’

De ochtendstond krulde nogmaals zijn mondhoeken op. Alles in zijn lijf ontspande zich. De grijze wolkendeken schoof eventjes opzij. En ja hoor, daar was die strakblauwe hemel.

Hollandse luchten, dat blauw en dan die uitbundige glimlach van de krieken van den dag. De vogels begonnen spontaan een uitbundige serenade. Hij vond het fijn om zo af en toe een geintje uit te halen met de natuur. ‘Even goochelen…’

De ochtend des levens genoot ervan. Al die blije gezichtjes, die links en rechts uit de huizen kwamen en op de fiets of in de auto stapten. Opweg naar een school-of werkdag. ‘Allemaal happy faces.‘

Hij moest toch maar ‘ns vaker glimlachen of schaterlachen. Of nog beter bulderen van het lachen.  Zie je de mensen dan al voor je? Er was een maar… De boze toorn van Koning Winter.

‘ Jaa, hallo met mij…’

‘Jaa! Hallooo met mij! Ga je vissen?Ja…Ja…ja. Oja?’ Haar mouwloze bloemetjesjurk hing slapjes om haar heen. Het deed niets voor haar volslanke lijf. Een fashionista zou een moord plegen voor de bruin, oranje retro jurk. ‘ Och ja… ja…, ja…, ben je met Frits? Leuk, hoor…OJaa…’ Haar blote benen staken wit af boven de zwarte slippers. De kipfiletjes van haar rechterarm zwabberden fier heen en weer. Haar linkerarm hing er maar slap bij. De ooit blonde lokken waren in een lange  paardenstaart bij elkaar gebonden. ‘ Ja, ik ben er bijna.’

De Jiddische vrouw

‘ Ik heb iets voor je. Én ik wil je dat je het vanaf nu gaat dragen.’ Mira, de Jiddische vrouw, waggelt moeizaam door de kamer. Met haar opgezette vingers zoekt ze houvast bij alles wat ze onderweg naar haar schatkamer tegenkomt. Ze laat haar rechterhand op de rugleuning van de zwartleren bank rusten. Haar gitzwarte krullen dansen op haar schouders. Ze draait zich nog even om en haar eveneens gitzwarte ogen zoeken de mijne. 

Tussen de vele poppen en snuisterijen zit ik als vastgenageld op de bank. Ik voel de vele ogen priemen in mijn rug. Mira loopt hijgend met zware voetstappen de woonkamer weer in. Vluchtig vallen mijn ogen op haar spierwitte enkels. Ze ploft neer op de bank en zet het sieradendoosje op haar schoot. 

Het doosje doet mij denken aan Ali Baba en de zeerovers. Haar kleine, dikke vingers doen het kistje vliegensvlug open. Met grote ogen kijkt ze naar de inhoud van het doosje. Een vreemde blijdschap neemt bezit van haar. Uit één van de laatjes haalt ze een gouden ring tevoorschijn. Met haar wijsvinger en duim houdt ze de ring voor haar ogen. 

Mira bekijkt de ring van alle kanten. Én wéer neemt een vreemdsoortige gelukzaligheid bezit van haar. ‘ Vanaf vandaag wil ik dat jij hem draagt.’ Mijn ogen dansen tussen de ring en haar poppenhanden. ‘ Mira, zoiets kan ik echt niet aannemen.’ Snel werp ik een blik in het sieradendoosje. Een wanorde van gouden ringen, armbanden en oorbellen openbaart zich aan mij. Mira houdt nog steeds de simpele ring met diamantje voor zich uit. Het lijkt op een verlovingsring. Was Mira ooit verloofd? Was ze getrouwd? Ik slik mijn vragen in.

Ziryab’s tale

‘This was real wealth’. ‘Eten en drinken met mensen uit verschillende culturen en verhalen met elkaar delen.’ Ziryab, de black panter uit het Bagdad van de negende  eeuw, introduceerde dit fenomeen. De opbouw van een menu in een voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht met tussendoor muziek of een verhaal.

Ineens zat ik weer in de taxi van Tel-Aviv naar Jeruzalem met een Joodse taxichauffeur die mij de oren van het hoofd praatte. De zenuwen gierden weer door mijn lijf. De zwoele stem bracht mij terug naar de kronkelige straten van Jeruzalem. Naar de drukte van Damascus- Gate.

De magische verhalenverteller stond op een zwart podium. Het rood van het oosters tapijtje bracht mij  voor even terug naar de bedoeïenen tent in Wadi Rum. Zijn donkere krullen dansten op en neer. Casual gekleed en op zwarte sneakers stond hij in het Engels Ziryab’s tale uit de doeken te doen. Hij sprak met een Hebreeuws accent en gebaarde wild met zijn handen.

Het was een zomerse avond in juni. Door de donkere zaal stonden lange, gedekte tafels met Marokkaans aardewerk met voorgerechten met namen als Zaalouk en Chachouka.

Dansende zonnebloemen

Bron: http://www.tuindoek.nl

Dansende Zonnebloemen

Waarom eigenlijk? Ik moest ze vermaken. Bezighouden. De herinnering voert mij terug naar het heden. Afwijzing en verdriet. Het verdriet om hetgeen dat nooit zal geschieden. De afwijzing van die twee kleine mannetjes. Hoe zwaar kan die voelen?

Dagdromen van dansende zonnebloemen. Ze kwamen nooit op. Wachten op iets dat komen gaat, geeft rust. Het zijn met wat is. Kwamen de zonnebloemen daarom niet op? Waren ze niet met zorg en liefde geplant?

De kleine mannetjes waren snel verveeld. Ze raakten verwikkeld in een strijd om het schepje. Later om de gieter. Kleine kinderen zijn meester in het krijgen van wat ze willen, wanneer ze willen. Het leven in het hier en nu. Zo snel mogelijk resultaat willen zien van je noestere arbeid.

Waar in mijn leven ben ik deze kunst (en )kwijtgeraakt? Toch wil ik blijven zaaien met oog voor detail. Ik ga voor een rijke oogst: dansende zonnebloemen in juli.

Schrijven…

Gestaag volg ik mijn vingers over het toetsenbord. Mijn ogen strak gericht op het scherm. Een stemmetje in mijn hoofd roept: ‘ Set, go…! Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Het gaat me niet snel genoeg. De woordenstroom in mijn hoofd gaat sneller dan mijn vingers kunnen tikken. Mijn innerlijke criticus is te nadrukkelijk aanwezig. Telkens weer gaan mijn vingers naar de verkeerd getypte woorden. Pff… Ik heb een hekel aan de kleur rood. Is dat de strenge docente in mij? Een ‘gen mutatie’, zoals ik zelf altijd zeg. Het tikken op het toetsenbord geeft een bepaalde snelheid aan het creatieve schrijfproces. En toch geeft het mij een weemoedig gevoel. De letters dansen voor eeuwig op mijn scherm.  Op naar mijn schijfschriftje en de ouderwetse pen…

 

Dit stukje is geschreven n.a.v. een schrijfopdracht uit de cursus Lust in je leven door schrijven.

http://www.schrijvenonline.org/academie/lust-in-je-leven-door-schrijven