Het poezenverhaal
Het begon allemaal op de vierde dag van mijn vakantie. Met de ontdekking van het jonge poesje begon het groteske avontuur. Zoals alle anderen, die in aanraking kwamen met de roodharige kitten, ontwikkelde ook ik een soort haat-liefde verhouding. Eigenlijk zou ik het eerder een angst-liefde relatie noemen. Voor zover je over een relatie met een kat kan spreken natuurlijk.
Toch moet ik eerlijk zijn en toegeven dat het tussen Suusje en ik gelijk liefde op het eerste gezicht was. Ofschoon dit verschijnsel ook echt bestaat laten we hier maar even buiten beschouwing. De meningen zijn hierover nog altijd zeer verdeeld. Nietwaar?
Goed, ik zag Suusje, zij zag mij, haar ogen begonnen te twinkelen en als snel voelde ik de bekende vlinders in de buik. Of zij hetzelfde voelde als ik, is maar de vraag.
De liefde tussen ons begon toch echt te groeien. Al zeg ik het zelf, want Suusje kan nog steeds niet praten zoals wij dat doen. Totdat ze het heeft geleerd, zal ik toch echt voor twee moeten blijven spreken.
Mijn liefde voor het kleine poesje werd al in de eerste uren dat ik haar leerde kennen een obsessie. Ik bleef haar aanstaren, volgde nauwgezet elke beweging die ze maakte en fotografeerde haar zo wat elk minuut.
Al snel kwam aan dit alles een einde. Oké, ik geef toe dat ik wat betreft de liefde hardleers ben , maar deze hint begreep ik wel. Nou en of , dat ik het begreep! De eerste keer dat ik haar wilde aaien krabte ze mijn hand open en maakte een geluid dat je doet huiveren.
Voorlopig kon ik maar een ding doen. Mezelf terugtrekken en mijn onderzoek stopzetten. Voor mij is dat een ramp van je welste. Ik ben namelijk heel nieuwsgierig. Eigenlijk ben ik altijd op onderzoek uit. Als ik op straat loop , luister ik gesprekken van wildvreemden af en probeer ik me voor te stellen hoe die personen leven en zijn. De laatste tijd zie ik de mensen om mij heen als een soort wandelende verhalen.
Zoals gewoonlijk dwaal ik weer af. Nu werd ik dus gefascineerd door kitten Suusje.Rode Suusje. Ik wilde en wil nog steeds alles weten over haar. Is het eigenlijk wel een haar? Met alles weten over haar bedoel ik alles willen weten over haar brein.. Eigenlijk gaat mijn interesse meer uit naar haar gevoel.
Nu heeft elk sprookje een betoverend einde. Zo ook het poezenverhaal. Vier of vijf dagen na onze eerste ontmoeting werd Suusje ernstig ziek. Het jonge poesje had namelijk rattengif gegeten. Het is nog steeds een wonder dat ze nu vrolijk door het leven gaat.
Ja, miraculeus kun je het wel noemen. Haar tongetje hing al uit haar bekje en zo af en toe stoptte ze met ademhalen. Toch ben ik de hoop geen minuut verloren. Met dank aan de veearts die net op tijd haar maag leegpompte heeft ze het gered. Het ene moment lag de rode kitten op sterven na dood en 24 uur later lag ze heerlijk te spinnen op mijn schoot.
cheznuha 