De liefde en een Turks kopje koffie…

‘ Ok, Oznur, als een man ooit mijn hand komt vragen dan leer jij mij Turkse koffie zetten.’

Oznur knikte. ‘ En dan hoop ik dat hij het hele kopje opdrinkt, hahah.’

‘Turkse koffie is heel sterk en wordt geserveerd in zo’n klein kopje’. Ze stond op en liep naar mijn oude, groene buffetkast en pakte een van de kleinste,  porseleinen kop en schotel op. Weer aan tafel demonstreerde ze hoe het meisje de koffie zet voor haar aanstaande schoonfamilie. Met het theelepeltje roerde ze in het kopje.

‘Een kopje koffie houdt zij apart. Ze doet er heel veel zout en peper in. Wel twee theelepeltjes zout en peper.’ Oznur trok er een vies gezicht bij. Met grote ogen keek ik haar aan.

Bij het uitdelen van de koffie krijgt de aanstaande bruidegom het speciale kopje koffie. ‘ Hij neemt een slokje, moet slikken, kijkt verward om zich heen en neemt toch nog maar een slokje.’

‘ Haha, arme man.’

‘ Als hij alles opdrinkt, dan houdt hij heel veel van het meisje.’