Aan de kust

Ik ben aan de Middellandse Zee, in een klein dorpje met witte, charmante huisjes, een dorpsplein en een winkelstraat. Daar kom ik al jaren, daar aan de kust vind ik mezelf terug.

Ik ben aan de kust, waar ik zo van houd, aan het strand waar ik vele zomers over heen heb gelopen.

Ik ben intens gelukkig daar op het strand, waar de wind volop met mijn haar speelt. Waar ik mijn ogen moet dichtknijpen om naar de horizon te staren.

Ik ben verrukt door de strakblauwe hemel in december. De zon schijnt uitbundig op de verweerde gezichten van de vissers.

Ik ben gegrepen door de vele katten op de boulevard, lapjeskatten, rode katten, overal waar ik kijk. Op het strand liggen de blauwe, houten vissersboten er verlaten bij.

Ik ben met mijn hoofd in de wolken. Mijn hart maakt bokkensprongetjes.

Ik ben daar in dat kleine vissersdorpje aan de Middellandse zee thuis. Een strand waar ik vele zomers over heen heb gelopen, altijd op blote voeten en vlak voor zonsondergang.

Ik ben aan het mijmeren over het leven, met elke golf die over mijn voeten spoelt, raak ik verder weg van de bewoonde wereld.

Ik ben intens aan het genieten van het rode licht, dat langzaam over gaat in paarsrood  voordat de zon volledig in de zee verdwijnt.

Ik ben volledig sereen als de maan en sterren verschijnen aan de donkere hemel. Nu snap ik het spel dat de zee en ik met elkaar spelen. De zee, mijn bron van inspiratie en rust…