Retro
Ga je mee op avontuur? Met een vrolijke twinkeling in haar ogen lonkte ze al dagen naar haar. Haar joie de vivre was aanstekelijk. Het dessin werd retro genoemd. Industriële bloemen in velerlei tinten oranje, dieprood en bruin op een witte gladde ondergrond. Als kind had ze een hekel aan retro.
Ze kocht het ooit op een van haar ontdekkingstochten. Op zondagen ging ze tegenwoordig vaak op jacht naar verborgen schatten en verhalen. Daarvoor was ze voor geen goud op rommelmarkten te vinden. Het hele idee van een vlooienmarkt ontging haar volkomen. Je moest er vroeg voor op, het was allemaal oude meuk en het rook er muf.
Het grote avontuur begon met een porseleinen kop en schotel op een vrijmarkt. Het groeide uit tot een bonte verzameling porseleinen serviezen uit grootmoederstijd. Met als piece de resistence een trouwservies van minstens zestig jaar oud.
Met de verzamelwoede kwamen ook de verhalen. Waren het de verhalen achter de voorwerpen die voor een kick zorgden? Of toch de ontdekking van de verborgen schatten zelf?
Het doorgeven van de verhalen leek haar vleugels te geven. Telkens weer als een onbekende voor de deur stond voor die ene petrol, blauwe emaille kan of die oude koffiemolen maakte haar hart een vreugdesprongetje.Waar kwam die ook al weer terecht? Was het niet in een koffiezaak?
Ze vond het maar prachtig. Het was haar missie om de voorwerpen van de vergetelheid te redden. Ze gaf ze een nieuw leven. De petrol, blauwe emaille kan werd weer in gebruik genomen als melkkan ergens op een Frans boerderijtje.
Het retro etuitje deed ze nooit weg. Het was een blijvertje. In een vorig leven was het een etui voor een dompelaar. Ze vroeg zich af of die dingen nog wel verkocht werden. Geen idee eigenlijk. Waar het dompelaartje is gebleven weet niemand. Het etuitje is gelijk dienst gaan doen als pennen etui. De vrolijkheid lonkte naar haar en dat wilde ze voor eeuwig vasthouden.
Dit verhaal is geschreven op het schrijfcafé van de Oba Linnaeus in Amsterdam onder leiding van de Schrijvende zusjes.
cheznuha 